|
|
|
|
|
Utdrag Eg sit på kontoret og skriv rapport.
Kontoret er på rommet. Sara sit i nedekøya. Ho teiknar fantomteikning.
Ho er med i byrået no. Lars har ikkje tid. Sara nynnar ein teit song frå
barne-tv og sparkar med føtene og har hovudet på skakke. Ho er assistent. ”Hysj!” seier eg. Sara nynnar lågare. ”Syng
inni deg!” seier eg. Endeleg
blir det stilt. Overskrifta
er: Arne Rasmussen-mysteriet Arne
Rasmussen er ein heilt vanlig far og vaktmeister som forsvann mystisk, skriv
eg. Signalementet er: at han har
svart/mørkebrunt hår, at han
har stor nase, at han har blå
bukse, at han har skinnjakke
og eit raudt og blått skjerf. Han er lang
og tynn og har bustete augebryn
og litt for mykje hår. Han vart
sist sett i ein raud Datsun,
DATT SUND, og han var på veg til
Oslo for å gå på kurs eller forresten var det litt
utafor Oslo på ein stad der mange går på kurs viss dei er med i LO,
og det er pappa. LO er lett å hugse, for det er berre å tenke på at
nokon lo, kven var det som LO? Jo, det var LO. LO er for nesten alle som
jobbar, i alle fall alle dei som går i 1.mai-tog. Pappa
kjørte av garde i den raude Datsunen og sidan har ingen sett han. Det er
litt sånn som Stenersen-saka. Eg og pappa har hørt eit radioprogram om
Stenersen-saka. Stenersen-saka handla om ein drosjesjåfør som skulle
kjøre to skumle fyrar heilt til Oslo eller Hamar eller i alle fall langt,
og så forsvann han, og dei fann han aldri. På radioen sa dei at han
sikkert blei drepen og kanskje graven ned i eit steinbrot. Eit steinbrot
er ein plass med masse småsteinar, for eksempel singel. Lars og dei har
singel, han har fortalt at ein gong for lenge sidan kom ein lastebil og
tømte singelen i hagen, og så tok faren og spreidde han utover der bilen
skulle stå, og tenk viss han midt i singelen fann ein daud mann eller
kanskje eit skjelett og at det var pappa. No
glømte eg å skrive bilnummeret og årstalet. Sånt er superviktig. Det
kan øydelegge ei heil sak. Plutselig blir ein vilt framand mann arrestert
av politiet, berre fordi han har ein raud Datsun. Eg
seier til Sara at ho må finne ut bilnummeret og kva slags år bilen er
frå. Sara spring ut med forte, dumme skritt og nynnar den teite songen.
Ho er assistent. Frå
pengeboka i skuffa tar eg ut bildet av pappa. Plutselig måtte han ha nytt
pass, og så fikk han to bilde til overs. Sara og eg fikk eitt kvar. Arne
Rasmussen fikk nytt pass for ikkje så lenge sidan. Det er mistenkeleg.
Han har sikkert fare til utlandet. Og så gav han bilde til Sara og meg
så vi skulle hugse han. Slik han var. Før spesialoppdraget. Og
operasjonen. Så ein dag kjem mamma heim med ein ny mann. ”Det her er
den nye faren dykkar,” seier ho, og eg tar mannen i handa, han ser heilt
framand ut, men det er liksom noko kjent med handa, ho klemmer på ein god
måte, og når han seier det framande namnet sitt, blunkar han til meg.
”Eg har kjøpt eit modellfly til deg, ein Stealth,” seier han, og da
skjønnar eg at det eigentlig er pappa. Mamma
kjem inn på kontoret. Ho bankar ikkje på. Ho brasar inn, og klumpane
dunkar sint og fort over golvet. ”Kva
er det de held på med?” kjeftar ho. Eg
legg handa over det eg har skrive, men mamma røskar tak i armen min,
neglene er kvasse, og ho klip hardt og riv arket til seg. Mamma snur seg
unna og les, pusten blir fort og sint. Ho knørvar heile arket saman. ”Mysterium,
du liksom!” freser ho. Sara har lista seg inn og står bak køyesenga. ”Det
er faen ikkje noko mysterium!” brølar mamma. Sara kvepp, og mamma stikk
blikket i ho. |
utdrag
|
